Jerzy Liebert (ur. 23 lipca [1] lub 24 lipca [2] 1904 w Częstochowie [1] [2], zm. 19 czerwca 1931 w Warszawie [1] [2]) – polski poeta okresu międzywojennego . Autor wierszy o tematyce religijnej i filozoficznej oraz poświęconych życiu codziennemu [2]. Leopold Staff określił go mianem jednego z najczystszych poetów Polski Odrodzonej [2] . Liebert był poetą cenionym przez współczesnych. Po wojnie został niemal zapomniany, choć pojedyncze utwory (przede wszystkim Jeździec ["Uczę się ciebie człowieku"], Jurgowska karczma, Kantyczka moribundów) publikowane były w antologiach, w tym wydawanych za granicą (m.in. włoskich, niemieckich, francuskich, słoweńskich Katarzyny. *** (Uczę się ciebie człowieku) Veni Sancte Spiritus. Victoria albo o deszczu majowym. Wagary. Wiersze Jerzego Lieberta. Jak dłutem słowa wykuwani w marmurze, Rytmem miarowym serce moje drażę, W namiętny wieniec upinam i wiążę Najbardziej gorzkie i najsłodsze róże.; Wiem Twego serca Upodobania i marzenia zmieniły się wraz z wiekiem, ze względu na to, że zaczęłam dorastać. Ważniejsza stała się dla mnie nauka i spędzanie czasu z przyjaciółmi. Gdybym mogła coś zmienić, to na pewno lepiej traktowałabym swoją młodszą siostrę i słuchałabym rad rodziców, którzy zawsze mieli na uwadze moje dobro. . Jerzy Liebert ,,Uczę się ciebie, człowieku Uczę się ciebie, człowieku Powoli się uczę, powoli Od tego uczenia trudnego Raduje się serce i boli O świcie nadzieją zakwita Pod wieczór niczemu nie wierzy Czy wątpi, czy ufa-jednako- Do ciebie, człowieku, należy Uczę się ciebie i uczę I wciąż cię jeszcze nie umiem- Ale twe ranne wesele, Twą troskę wieczorną rozumiem Jerzy Liebert to poeta tworzący w okresie międzywojnia, w swoich wierszach poruszał przede wszystkim kwestie filozoficzne oraz religijne. Choć nie należy do najbardziej znanych twórców tej epoki, warto zapoznać się z jego literackim dorobkiem – choćby z utworem Uczę się ciebie, człowieku, opowiadającym o empatii i międzyludzkim się ciebie, człowieku – analiza i środki stylistyczneUczę się ciebie, człowieku – interpretacja wierszaPodsumowanieUczę się ciebie, człowieku – analiza i środki stylistyczneWiersz pochodzi z tomu Kołysanka jodłowa, wydanego już po śmierci autora, w roku 1932. Zbliżające się widmo odejścia było tematem przewodnim tomiku – Liebert chorował na nieuleczalną gruźlicę mózgu. Pomimo dramatycznej tematyki, zbiór ma miejscami ironiczny wiersz jest utworem stosunkowo krótkim, ale o regularnej formie. Ma budowę stroficzną – złożony jest z trzech zwrotek, każda po cztery wersy, o ośmiu lub dziewięciu sylabach. Występują rymy o charakterze żeńskim, dokładnym i przeplatanym. Pojawia się liryka bezpośrednia, typu liryczny wypowiada się wprost, ujawnia się poprzez czasowniki w pierwszej osobie liczby pojedynczej (uczę się, nie umiem, rozumiem). Nie wiadomo, kim jest, czym zajmuje się w życiu, jakie jest jego pochodzenie, ani czy jest mężczyzną czy kobietą. Anonimowy jest także adresat, nieokreślone jest, do kogo osoba mówiąca kieruje swoje słowa i przemyślenia. Wykazuje się natomiast znaczną wyrozumiałością i otwartością w kierunku odbiorcy. W wierszu odnaleźć można apostrofę (Uczę się ciebie), które jest jednocześnie anaforą – rozpoczyna pierwszą i ostatnią strofę utworu, tworząc swoistą klamrę leksykalno-artystyczna jest względnie skromna, występowanie środków stylistycznych jest ograniczone. Dzięki takiej budowie, utwór przypomina naturalną mowę i sposób myślenia. Do zastosowanych zabiegów należą epitety, które pomagają zobrazować i uplastycznić refleksje podmiotu dla czytelników (uczenie trudne, wieczorna troska, ranne wesele). Stan ducha i kondycję osoby mówiącej prezentuje także metafora (o świcie nadzieją zakwita, pod wieczór niczemu nie wierzy). Dynamicznego charakteru i odpowiedniego rytmu nadają liczne liryczny już na samym początku utworu deklaruje, o czym będą jego przemyślenia. Chce on zrozumieć drugiego człowieka, poznać go. Nie chodzi natomiast o zwykłe zapoznanie nieznajomej osoby – osoba mówiąca ma na celu dogłębne pojęcie odmiennych sposobów myślenia, zachowania – pragnie poznać pobudki kierujące innymi w życiu, spędzić wspólny czas, kieruje się empatią, także wobec ludzi, którzy nie są mu zdaje sobie sprawę, ze jest to proces długotrwały i wymagający cierpliwości. Człowiek ewoluuje z czasem, więc poznawanie go być może nigdy się nie skończy. Świadczy to o tym, że osoba mówiąca jest postacią cierpliwą, współczującą, dociekliwą i drobiazgową. Interesuje ją los innych osób, ich życiowe doświadczenia oraz odczuwane emocje. Potrafi je odczytywać i zrozumieć, jest tym szczerze zainteresowany. Ma świadomość, że jest to zadanie wymagające, trudne i powolne, ale mimo to jest tym zafascynowany, sprawia mu to przyjemność pomieszaną z cierpieniem – targają nim więc ambiwalentne, sprzeczne uczucia (Raduje się serce i boli).Podmiot liryczny wie, że odkrycia podczas tych poszukiwań mogą go zaskoczyć, zarówno pozytywnie, jak i negatywnie – podmiot potrafi wczuwać się w emocje drugiego człowieka, może więc ściągnąć na siebie czyjś ból. Jest to jednak poniekąd sedno tego procesu i stanowi o jego pięknie. Tę rozbieżność między uczuciami symbolizują jasny, wesoły poranek i ciemniejący wieczór – przyroda staje się więc odzwierciedleniem ludzkiej kondycji i stanu przeciwstawnych emocji jest naturalne i nieuniknione, wynika z istoty człowieczeństwa. Podmiot w zupełności to rozumie i akceptuje, zarówno u siebie, jak i u innych. Pragnie, aby adresat wiersza miał świadomość, że zawsze może szukać u niego współczucia i wyrozumiałości, bije od niego szczere, uczciwe zaangażowanie. Jest zupełnie pozbawiony poczucia wyższości, a także poniekąd bezradny wobec niekończącego się procesu. Nie myśli o sobie jako o kimś wszechwiedzącym, niespotykanym osoby mówiącej nie jest sztucznie patetyczna, choć wydaje się on być osobą inteligentną, o dużej życiowej mądrości. Jego chęć poznawania nie oznacza, że będzie potrafił uzdrowić ludzką psychikę i pomóc – ma świadomość swoich ograniczeń, takich samych, jak u każdego człowieka. Wiersz Uczę się ciebie, człowieku jest więc poruszającym, skłaniającym do głębszych refleksji wyrazem międzyludzkiego zrozumienia, empatii oraz akceptacji różnorodności zachowań i doświadczeń człowieka, a także pełnej palety odczuwanych przez niego oddanie podmiotu lirycznego jest poruszające i z perspektywy dzisiejszego świata, gdzie większości z nas brakuje czasu, każdy zajęty jest sobą i swoimi sprawami, bardzo niespotykane. Jego niesamowita wytrwałość i zapał do poznania drugiego człowieka i zbliżenia się do niego, są wyrazem ogromnej empatii, której tak bardzo obecnie nam brakuje w obecnej epoce. zapytał(a) o 15:52 Scharakteryzuj osobę mówiącą w wierszu. Jerzy Liebert - ucze się Ciebie człowieku ? mam napisac na jutro charakteryzacje . gdyz dzis dostalam kaape . to jest na cala strone w ćw. i mam na rozwiniecie miejsce i srodek i koniec . przy rozwinieciu pisze : ' przedstawienie charakteryzowanej posatci np. w jakim utworze wystepuje, kto ja przedstawia, jak sie środku : Jakie cechy osoby mówiącej sięujawniają? co robil? jakie uczucia jej towarzysza? jaka przyjmuje postawe? przy zakonczeniu:co w wypowiedzi podmiotu lirycznego cie zainteresowalo, sklonilo do refleksji?oto wiersz :Liebert JerzyUczę się ciebie człowiekuUczę się ciebie, człowiekuPowoli się uczę, powoliOd tego uczenia trudnegoRaduje się serce i świcie nadzieją zakwitaPod wieczór niczemu nie wierzyCzy wątpi, czy ufa-jednako-Do ciebie, człowieku należyUczę się ciebie i uczęI wciąż cię jeszcze nie umiem-Ale twe ranne wesele,Twą troskę wieczorną rozumiemPROSZE ZROBCIE TO .. ja z polskiego jestem cienka , z goory dziekuj e♥ Odpowiedzi aga355 odpowiedział(a) o 18:04 - W utworze "uczę się Ciebie człowieku" Jerzego Liberta występuje podmiot liryczny, który ujawnia się w czasownikach : uczę się, rozumiem, umiem. - Podmiot liryczny jest tolerancyjny, ponieważ ,,(...) Czy wątpi, czy ufa (...)" podmiot próbuje go poznać. Jest również wrażliwy o czym świadczą słowa : ,, {...} Raduje sięsecre i boli (...) od uczenia. "Osoba mówiąca dała siepoznać jako człowiek konsekwentny i pełen zrozumienia, gdyż nie zraża sieniepowodzeniami i uparcie dąży do poznania człowieka. Rozumie jego nadzieję, radość, wesele, które towarzyszą młodości i troskę wieku dorosłego. - Podmiot liryczny jest osobą otwartą, ma wiele pozytywnych cech. Mnie najbardziej spodobała się jego tolerancja wobec człowieka, który jest radosny jak i smutny. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub NOWE Słowa na start! Łatwo i szybko wyszukaj materiały do zajęć Klasa Klasa 7 Nowa edycja Dział 4. Człowieczeństwo Temat Jerzy Liebert, „*** (Uczę się ciebie, człowieku)” Materiały dla nauczyciela (2) data: najnowsze Znajdź Kategorie Prowadzenie lekcji Materiały prezentacyjne Filtry Filtry Prowadzenie lekcji Podręczniki Nauczyciela (1) Materiały prezentacyjne Multibooki (1) data: najnowsze Przejdź do: © copyright Nowość 2020-2022 \ Klasa 7 Multibook NOWE Słowa na start! kl. 7 1 GB Nowa edycja 2020–2022 \ Klasa 7 \ 4. Człowieczeństwo \ Jerzy Liebert, „*** (Uczę się ciebie, człowieku)” Temat 65. Podręcznika Nauczyciela "Co wiem o sobie i innych" 551 kB Podręczniki Nauczyciela Pobierz wszystkie Z bieżącej strony Przejdź do: © copyright

jerzy liebert uczę się ciebie człowieku